Kompendium Ziołolecznictwa Leonidasa Samochowca to książka różna od większości, dostępnych aktualnie na polskim rynku księgarskim, opracowań poświęconych zagadnieniom zielarstwa i fitoterapii. Nie przyciąga feerią kolorowych zdjęć lub ilustracji. Nie przedstawia zagadnień w formie krótkich i łatwych w odbiorze opisów. Nie ma tu swoiście brzmiących nobliwych cytatów z wielowiekowych herbariów ani rewelacyjnych przepisów na szybki powrót do zdrowia. Na próżno szukać literackiej swady i językowego przepychu. Lektura jest trudna i wymagająca, przeznaczona dla osób posiadających podstawowe wiadomości z zakresu farmacji lub medycyny. Tekst obfituje w pojęcia oraz informacje ściśle naukowe. Zwracają uwagę opisy składu chemicznego roślinnych surowców leczniczych, a wśród nich szczególnie tych, znanych bardziej jako pospolite chwasty bądź rośliny ozdobne. Rozbudowana część farmakognostyczna uwzględnia wyraźnie aspekty farmakologiczne i toksykologiczne składników czynnych prezentowanych ziół. Autor dokonuje zbioru wyników badań nad mechanizmami i efektami działania roślinnych substancji biologicznie aktywnych z ostatnich trzydziestu lat, a w szczególności minionej dekady. Ilość i dobór podanych treści tym bardziej zasługuje na uznanie, iż wiele z nich nie sposób odnaleźć w jednym materiale źródłowym.
Dla praktyków sztuki ziołoleczniczej, z pewnością bardzo pomocny jest przyjęty w książce układ terapeutyczny ziół. Pozwala szybko odnaleźć dział tematyczny właściwy dla poszukiwanej jednostki nozologicznej lub grupy schorzeń. Każdy rozdział, poświęcony odrębnym grupom klinicznym chorób, opatruje słowo wstępne, które daje czytelnikowi głębszy wgląd w poruszane w nim problemy, a poprzez to lepsze zrozumienie dokonanego przez autora doboru surowców leczniczych. Wartości tego typu informacji nie sposób przecenić, albowiem służą one pomocą, tak biegłym w problemach natury medycznej, jak i osobom nie związanym zawodowo z lecznictwem, a jedynie z przyrodzonej pasji żywo dziedziną fitoterapii zainteresowanym.
Gdyby próbować jednym słowem podsumować niniejszą publikację, z pewnością mogłoby to być słowo - kompendium. Lecz mnie osobiście przychodzi na myśl jeszcze jedno skojarzenie werbalne - wiedza. Wiedza w najlepszym tego słowa znaczeniu. Rzetelnie opracowana i treściwie zaprezentowana, czyni z książki profesora Samochowca, nieocenioną pomoc dla wszystkich pasjonatów nowoczesnej farmakognozji i ziołolecznictwa, rozmiłowanych w poznawaniu mechanizmów oddziaływania związków pochodzenia naturalnego na organizm człowieka.
Szczerze polecam.
Mirosław Mazur
Fragment
Uwagi końcowe
Stosowane od zarania dziejów zioła mają swoje miejsce i w dzisiejszej medycynie. Leki roślinne są bardzo rozpowszechnione, czy lekarze zdają sobie z tego sprawę, czy nie. Należy zatem pytać każdego chorego, czy i jakie leki naturalne stosuje. Studenci medycyny powinni się uczyć o korzystnych i szkodliwych działaniach najczęściej stosowanych ziół. Aby jednak te od dawna stosowane sposoby leczenia znalazły miejsce w obowiązujących standardach, trzeba wielu badań nad ich skutecznością i bezpieczeństwem.
Leki pochodzenia naturalnego - ziołowe przeżywają swój renesans ze względu na brak skutecznych leków syntetycznych oraz niejednokrotnie ich znaczną toksyczność. Roślinne środki lecznicze mogą również wykazywać działania niepożądane. Niejednokrotnie brak znajomości ich działania farmakologicznego i toksykologicznego utrudnia właściwe dawkowanie tych leków. Obecnie dzięki znacznemu postępowi w dziedzinie podstawowych nauk medycyny istnieje większa możliwość szczegółowej analizy chemicznej, biologicznej i farmakologicznej różnych surowców roślinnych. Badania stężenia związków chemicznych w roślinach pozwala powiązać ich działanie ze strukturą chemiczną a ponadto umożliwia przeprowadzenie odpowiednich badań farmakologicznych i farmakokinetycznych (wchłanianie, dystrybucja i eliminacja). Dzięki temu można we właściwy sposób zaprogramować dawkowanie leków ziołowych i unikać działania niepożądanego. Obserwuje się niejednokrotnie skuteczniejsze działanie kompleksów związków chemicznych występujących w roślinie niż stosowanie wyosobnionej substancji chemicznej. Można by przypuszczać, że zawarte są w surowcach roślinnych inne związki. Szybko narastająca wiedza na temat działania klinicznego i toksycznego surowców roślinnych powinna być przekazywana i wykorzystywana przez lekarzy pod koniec studiów medycznych lub w toku szkolenia podyplomowego. Niebezpieczeństwa związane z działaniem leków roślinnych mogłyby być ograniczone poprzez szczegółowe badania farmakologiczne, toksykologiczne i farmakokinetyczne. Miałoby to duże znaczenie w przypadku, kiedy określony stan chorobowy wymaga długotrwałego podawania niektórych leków, niejednokrotnie przez całe życie. Dotyczy to między innymi jednego z najbardziej niebezpiecznych stanów chorobowych jakim jest miażdżyca naczyń tętniczych.
Spis treści
Przedmowa
Rozdział I. Leki roślinne o działaniu ośrodkowym i stosowane w chorobach układu nerwowego
Leki uspakajające i nasenne
Rośliny o działaniu pobudzającym i tonizującym
Fitoterapeutyki w neurologii
Fitoterapeutyki w leczeniu i profilaktyce chorób mózgowo-naczyniowych
Fitoanalgetyki
Fitoterapeutyki stosowane w napadach drgawek mózgowych
Fitoterapeutyki o działaniu przeciwwirusowym, które mogą mieć zastosowanie w zapaleniu opon mózgowych lub mózgu
Nerwice u dzieci i młodzieży
Pomocnicze leczenie anoreksji ziołami
Leczenie ziołami bulimii
Rozdział II. Fitoterapia w chorobach układu krążenia
Glikozydy nasercowe
Farmakologia kliniczna glikozydów nasercowych
Możliwości i zasady stosowania fitofarmaceutyków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego
Leczenie choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego
Zaburzenia rytmu serca
Leki pochodzenia roślinnego w chorobach naczyń mózgowych i obwodowych
Antagoniści kanału wapniowego pochodzenia roślinnego
Rozdział III. Leki roślinne stosowane w chorobach układu moczowego
Leki moczopędne
Środki stosowane w zakażeniach dróg moczowych
Leonidas Samochowiec
KOMPENDIUM ZIOŁOLECZNICTWA
Wydawnictwo URBAN & PARTNER
436 stron, okładka twarda, kolor
ISBN: 83-87944-08-4
